Darwin naar Cairns incl. Els

Dit gehele reisverslag hebben we samen met Els, Gijs zijn zusje, gedaan. We zijn van Darwin naar Alice Springs, naar Cairns gegaan. Weer hartstikke mooi en gelukkig heeft ook Els de tijd van haar leven.

Als we Els ophalen van het vliegveld in Darwin, nemen we haar mee naar East Point waar ze de mooie blauwe oceaan ziet en we maken een korte boswandeling waarin we het geluk hebben dat we direct 3 walibies zien. Daarnaast ziet ze ook voor het eerst vele papagaaien en roofvogels. In de avond sunset bekeken at Mindil Beach en zijn we lekker uit eten geweest. En direct, Els haar eerste avond, krijgt ze ook direct haar eerste avontuur. We hebben Joep geparkeerd in een garage, in de stad, maar deze ging om 20.00 uur dicht en wij waren, u raadt het al, te laat! Wat te doen? We bellen een telefoonnummer, maar deze kan ons niet helpen onze auto terug te krijgen, tenzij we $200 betalen. Een bus is geen optie, dus na een paar keer 'oh nee..', 'echt?!' en gesteun, lopen we richting de taxistandplaats. We lopen de garage voorbij, tot dat Gijs en Els verbaast opkijken als Annelot als een idioot weer terug naar de garage rent. Dan blijkt dat Annelot de garagedeur open hoorde gaan en probeert nu met een vrouw (die met haar auto de garage uit wil) te regelen dat ook wij uit de garage kunnen. Gijs en Els nemen het gesprek over en Annelot rent de garage in, op naar Joep. De vrouw beseft nu ons wel te moeten helpen, omdat ze anders Annelot op sluit in de garage. Ons plan heeft gewerkt en we komen, met Joep(!) de garage uit.

Vanaf Darwin gaan we naar Litchfield NP en kamperen heel mooi natuurlijk en het is er erg rustig. Een paar keer per dag komt er een moeder walibi met haar kleine Joey voorbij. In Litchfield hebben we veel gewandeld naar verschillende watervallen, waar we heerlijk hebben gezwommen. Het water was gelukkig niet te koud hier en Els heeft haar eerste vleermuis hier ook gezien, samen met zijn 600 andere vleermuis-vriendjes.

Het tweede NP waar we naar toe gaan, is het bekende Kakadu NP, waar we ook de verjaardag van Annelot vieren. Onverwachts voelt ze zich hartstikke jarig, door de versierde stoel, vele kaartjes en zelfs enkele cadeautjes. Bedankt lieve vrienden en familie! Ook alle berichtjes via diverse electronische wegen, zorgde ook voor het verjaardagsgevoel. In de middag maken we een wandeling en wat zien we?! Een massief grote zoutwater krokodel, zo'n 6 meter bij ons vandaan. We doen gauw eerst wat grote stappen terug en bewonderen dan dit grote beest in het gras.

In Kakadu NP hebben we een tour gedaan bij Yellow Waters en zijn we met een vessel-boot de rivier op gegaan. We moeten er vroeg uit, want het is een sunrise tour. We zien over de wetlands de zon opkomen, wat de tour alleen al waard was, maar het wordt nog beter. We zien heel veel mooie vogels, water vogels, wilde paarden, koeien, buffels en varken, roofvogels en natuurlijk zo'n 12 zoutwater krokodillen. De vele wilde dieren zijn super gaaf, maar alleen het varen en dan de wetlands (het landschap hier) zo zien, is al een belevenis op zich. Na de tour hebben we erge honger en gaan zo snel mogelijk naar het resort, waar een ontbijtbuffet op ons staat te wachten.

In Kakadu zijn ook vele watervallen en plassen water, maar hier zijn krokodillen, die er in Litchfiel niet waren. We kunnen wel bij de JimJim Falls zwemmen en doen dit dan ook, lekker na een tijdje niet gedoucht te hebben. Als we Kakadu uit rijden, zien we weer wilde paarden, maar dan van heel dichtbij! Het penny-meisje komt bij Annelot naar boven en ze springt de auto uit met haar camera en zo'n 300 foto's later vervolgen we onze weg naar Nitmiluk NP waarin we nog een discussie hebben over een dood dier langs de weg. Gijs en Els waren het met elkaar eens en het was een varken, Annelot dacht dat het een koe was, want het was zo groot! Echter bleek dat toch Gijs en Els gelijk hadden wat betreft het dode dier, het was inderdaad een varken, maar dan minstens zo groot als een koe! Idioot groot voor een varken dus.

Joep maakt ondertussen een raar, luid geluid als we de bochten door gaan, dus in Katherine laten we dit nakijken en het blijken de wiellagers achter te zijn. Hierdoor zitten we 'vast' voor een paar dagen in Katherine, maar we vermaken ons prima. We gaan naar gorges, warm water bronnen (waar je heerlijk kan zwemmen, net Center Parcs), zien duizenden vleermuizen tijdens een boswandeling en bezoeken een Art Gallery, die ook kleine Joey's opvangt zonder moeder. Een mooie gelegenheid om zo'n klein diertje van dichtbij te zien en de oudere Joey's huppelen rond en zijn vrij tam en deze kunnen we zelfs uit de hand voeren! Op zaterdag is het Show Day in Northern Territhory en gaan we naar een evenement toe met veedrijvende honden, markten, eten, show jumping paarden, hoog springende honden en heel gaaf rodeo!

1500 km is het vanuit Katherine naar Alice Springs, een lange weg rechtdoor! Els ziet hier wel haar eerste pelicanen, arends, een pauw en een dingo en weer een wild paard, wat toch niet zo erg wild was. Het paard was zelfs erg nieuwsgieren en toen we stopten, kwam de snoet door het raam heen, wat Annelot natuurlijk prachtig vond, Gijs en Els vonden dit wat minder, dus reed Gijs gauw door. In Alice Springs kopen we een permit voor een bepaalde weg, verschaffen informatie en doen nog een didgeridoo les tussendoor.

We zitten ondertussen in het midden van Australia en hoewel het hier overdag nog erg mooi weer is, is het in de nachten tot wel erg koud! Zo'n 5 graden wordt het, dus in de ochtend warmen we ons eerst op bij het kampvuur als we in het Macdonnell Range NP wakker worden en na het ontbijt gaan we aan de wandel en worden we langzaam weer warm. In de middag doen we een wandeling, vlak langs een rivier en hier zien we onze eerste wilde parkieten en zebravinken! Hartstikke leuk en ook zien we een dingo, die deze keer helemaal niet zo bang zijn als we gewend zijn. Deze dingo loopt gewoon enkele meters bij je vandaan wat wij heel cool vonden. Echter, de Australische mensen zijn hier niet zo blij mee en terecht. De dingo's worden steeds minder bang en vallen zelfs al kleine kinderen aan als deze eten bij zich hebben.

Vanaf Macdonnell Range NP gaan we naar Kings Canyon en de naam zegt het al, dit was een heel grote kloof! De wandeling was vooral de eerste kilometers erg pittig, omdat deze behoorlijk stijl omhoog was, maar wat voor uitzicht je er voor terug kreeg, wat het het allemaal waard. Ook de weg naar Kings Canyon was mooi. De weg is kwalitatief erg slecht, dus we waren weer blij met onze stoere Joep en de weg gaat door aboriginal land. Hier zien we onze eerste wilde ezel! Een wilde ezel? Ja, eerlijk waar en het was een schatje om te zien! We zien hier ook onze eerste kamelen, 3 dingo's en weer tientallen wilde kuddes paarden!

Uluru. Ik geloof dat iedereen het wel kent, de (voor aboriginal mensen) heilige hoop zand in de vorm van een berg. Van dichtbij is het wel dergelijk een berg.. Deze hebben we natuurlijk ook bezocht en het was indrukwekkend om te zien. Ook de vele mensen die tegen deze berg omhoog lopen, was indrukwekkend om te zien. Indrukwekkend dom en stom! De mensen vragen of je dit niet wil doen, omdat het een heilige berg is voor diverse ceremonies en niet voor ons, maar er waren toch vele brutale mensen die dit helaas wel deden. Wij daarin tegen hebben om de berg heen gelopen, brave Hendrikken die we zijn. Maar wij kunnen 's nachts rustig gaan slapen zonder dat de Aboriginal demonen ons komen pesten. In het Uluru - Kata Tjuta NP staan 2 van die hopen zand, de eerste heet natuurlijk Uluru nu mag jij gokken hoe die orginele Australiers de 2de berg genoemd hebben. Ja zeker Kata Tjuta, of is het park vernoemd naar de bergen... Uhmmmm filosofie, kip dan ei of eerst ei en dan kip. Lekker boeiend ik dwaal af van het verhaal. Wat ik wil vertellen is dat wij Els haar lang verloren 2ling zus tegen kwamen de Thorney Devil. Wat een geweldig beest is dat. Een beetje stekelig karakter maar wel heel mooi.Deze wederom koude nacht brengen we door in Curtin Springs. Om weer eens duidelijk te maken hoe groot en uitgestrekt Australie is het volgende: wij komen vroeg in de morgen Corne en Mark weer tegen. Ja die 2 jongens die in het begin van onze reis ontmoet hebben. Gezien wij een andere kant op gaan dan de heren zeggen we voor de 2de en hopelijk de laatste keer gedag.

We springen snel de auto in want we hebben een lange, saaie weg voor de boeg. (2700+ km rijden op wegen waar niets te zien is). Althans dat is ons verteld, wat die gekken niet hadden verteld maar wij niet gemist hebben door onze geweldige planner, navigator en altijd vrolijke Annelot zijn de Devil Marbles. Hier hebben wij wat ochetend gymnastiek gedaan zoals: wandelenen, jeu de boulle, steentillen en rots splitsen. We hebben in de avond ons kampementje opgeslagen langs een rivier vol watervogels, hopelijk zitten er in deze rivier geen krokodillen.

De volgende morgen worden we wakker in de tent, zonder buiten tent (ja vanacht was het wel 15 graden boven het vriespunt), om te genieten van de zonsopkomst, wederom adembenemend. We pakken onze spullen en rijden snel verder want de reis is nog niet afgelopen. Vandaag hopen we Croyden te bereiken. Niet dat dit een grote stad is of iets speciaals,maar het is 1 van de weinige gehuchten op deze weg. Het laatste stuk is het nog best spannend want Annelot (bestuurder) en Els (bijrijder) spelen het alom bekende spelletje ontwijk de levensmoeie kangeroo. De kangeroo's proberen in grote getalen de 2 onbevreesde bestuurders van slag te brengen, maar op 2 prachtige rubbersporen en 3 redelijk ongevaarlijke uitwijkingen komen we er zonder kleerscheuren aan in Croyden.

Vanuit Croyden vertrekken we naar het Undura Volcanic NP. We verwachten veel van dit park. Het is het lelijkste, meeest saaiste park wat we bezocht hebben. Na een 3km lange wandeling op de rand van de "krater" wat overigens een doodgewoon bospad had kunnen zijn besluiten we hier snel vandaan te gaan. De weg naar het NP was veel interesanter want daar spotten we een levende zwartkop Python langs dfe weg. Els geeft ons hier een biologie lesje over het gevaar van slangen en hoe je er veilig mee kan omgaan. Vervolgens pakt ze de eerste beste stok om deze in de achterkant van de slang te proppen. Een goed voorbeeld van wat je zeker niet moet doen bij een slang. We besluiten toch de 2de wandeling te doen en het lijkt wel of alle levensmoeie kangeroos van gisteravond zich in dit bos hebben verzameld. We zien hier de grootste groep kangeroes die we ooit hebben gezien.

Cooktown is maar een saai dorpje, dus we doen gauw onze boodschappen en dan gaan we door naar het noorden, door Daintree NP, richting Cairns. Daintree NP is een regenwoud en het is net zoals je het ziet in de films, met lianan, veel, heel veel bomen en veel vogels. We pakken een 4wheeldrive route door Daintree die stoere Els en stoere Gijs heel leuk vinden, waarvan Annelot hem mooi vindt vooral voor het uitzicht. Annelot is wat minder stoer en is blij als alle stijle heuvels (lees 30%!) met u bochten voorbij zijn.

In Port Douglas ontmoeten we onze vriend van Rottnest, David, een chef uit Schotland. In de ochtend doen we een kop koffie en de volgende dag gaan we naar de Daintree Zoo. Een zoo waarin je dicht bij de dieren kan komen, we aaien een koala, slang en een baby krokodil. Ook hebben we nog een gesprek met een papagaai en daagt Gijs een uil uit. Dit liep echter wat avontuurlijker af, waarbij de uil, met zijn klauwen uit naar voren, naar Gijs vloog en zijn zonnebril van zijn hoofd af pakte. Gijs rende zo hard als hij kon, gevolgd door de anderen het verblijf uit en we sloten de uil buiten. Gijs liep een kras op boven zijn oog en zijn zonnebril lag nog in het verblijf. Dacht u dat wij zo stoer waren om deze te pakken? Echt niet! De uil had het nog steeds op ons verzien en een vriendelijke verzorger (die ons geloof ik uitlachte) gaf Gijs zijn bril terug. Om dit alles te laten bezinken, doen we een biertje en een bbq aan het strand in de avond.

In Australie leeft ook het vogelbekdier en het schijnt dat als je deze hebt gezien in het wild, je dan geluk krijgt. En wat gebeurd ons? We zien heb, heel veel in een riviertje waar langs we wandelen. We denken zo'n 3 à 4 vogelbekdieren te hebben gezien en ze waren erg actief. Ze liggen even op het water, bewegen zich wat voort en duiken dan weer onder water. Hartstikke tof dat we deze dieren zo goed hebben kunnen zien. En dat van het geluk, dat is onzin! We hebben een kraslot gekocht en niks gewonnen. Weer zo'n Australisch grapje als de dropbear..

Onze laatste dagen met Els verblijven we in Cairns, waarin we shoppen en 3 tours doen. Als eerst gaan we met een historische trein naar een pitoresk dorp, Kuranda waarin Els en Annelot een grote wens in vervulling zien gaan. Ze krijgen een touwtjes vlecht in hun haar! Verder kopen we nog wat souveniers en een lekkere lunch die we tijdens de skyrail opsmikkelen. Tijdens de skyrail tocht zien we het regenwoud van bovenaf en dit is weer heel anders. We hebben twee stops, waarin we bij 1 een tour krijgen van een ranger met humor en veel verstand van het regenwoud. Met de tweede tour gaan we met Magic Reef op zoek naar de bultrugwalvis en we hebben geluk! We zien twee actieve mannetjes die regelmatig uit het water springen. Whauw, wat gaaf! En de laatste, maar zeker niet de minste tour was met Tusa, een snorkeltour op de Great Barrier Reef. Schitterende koralen met zoveel kleuren dat het bijna onnatuurlijk is. Ook de vissen die hier zwemmen zijn bijzonder kleurrijk. Grote maanvissen, clownvissen, zelfs Nemo en zijn familie hebben we gezien en een schildpad en zelfs een (ongevaarlijke) rifhaai.

Onze laatste avond met zn drietjes besteden we in de stad en Els neemt ons mee uit eten. Bedankt Els! Het was een leuke laatste avond met zn drietjes en de volgende ochtend (donderdag) pakken we met zn drietjes Els haar tas in. Wij hebben in het jaar veel spullen aangeschaft en met ons creatief inzicht is het gelukt om Els wat mee te laten nemen voor ons. Na dit gaan nemen wij Els nog mee uit ontbijten en is het dan tijd om naar het vliegveld te gaan. Doei Els!