I love my Rotto

Januari is zo'n beetje de warmste maand van Perth en omgeving. In onze tweede werkweek hadden we een paar warme dagen van zo'n 38 tot 42 graden. We vinden de temperatuur goed uit te houden, maar dan wel als je vrij bent en niet als je aan het werk bent. Werken is dan best zwaar! Maar geld moet verdient worden, dus ook op de hete dagen zetten we onze beste benen voor. Inmiddels zijn we ook een beetje gewend aan de warme dagen. Hier op het eiland staat vaak een heerlijk briesje! En in Australië werk je ook met veel meer personeel! Sommige dagen staan we met 20 man sterk. Beetje overdreven als je het ons vraagt, maar we hadden meer uren dan in de eerste week, dus dat is mooi.

Op onze vrije dagen hebben we een nieuwe hobby gevonden. We zetten dan vroeg de wekker en pakken alle spullen die we nodig hebben voor een dagje strand. We gaan naar het winkeltje en kopen daar een brood voor de lunch en het ontbijt, stappen op onze fietsen en gaan heerlijk de hele dag in de zon liggen, zwemmen en snorkelen. Dat snorkelen is onze nieuwe hobby natuurlijk! Wat kan je hier onwijs goed snorkelen. Over het eiland verdeeld zijn er meerdere snorkelplekken met ieder zijn eigen plus en minpunten. We hebben al veel vissen gezien, vreemde schelpen en onwijs veel koraal! Tijdens het snorkelen hebben we Nemo ook een aantal keer gespot! Jullie krijgen de groeten van hem en zijn familie. Tijdens een rustpauze van het snorkelen, liggen we op het strand en wat zien we daar ongeveer 5 meter vanaf de branding in het water? Een zeeleeuw!! Annelot duikt als een idioot de zee in, maar voordat ze het water bereikt heeft, is de zeeleeuw alweer zo'n 15 meter verder. Helaas komt de zeeleeuw niet terug om met ons te zwemmen, maar het was wel super gaaf!

Op onze tweede vrije avond hebben we ontzettend leuk en gezellig geskypt met vrienden met een borrel erbij. Daarna zijn we naar Gov's gegaan met vele collega's. Het was gezellig en de volgende dag was het dan weer tijd om te gaan werken. In de 3e week hebben we weer meer uren gemaakt en daar zijn we heel blij mee. Tijdens the interview had de manager gezegd dat we met gemak 50-60 uur konden krijgen, iedere week. Dat hebben we deze week niet gered, maar we werken wel fulltime, dus dat komt goed.

Na 5 dagen werken, weer twee dagen rust en er moet wat gevierd worden: Gijs is jarig! 27 lentes jong is hij nu en we gaan deze dag naar mainland, Perth city. Aangekomen bij North Port, staat Joep op ons te wachten. We zijn erg blij hem te zien na 3 weken, maar Joep is uitgeput van het stil staan. Joep zijn accu is totaal leeg. We vragen zo'n 20 mensen of ze startkabels hebben, maar helaas, geen geluk. We lopen het industrieterrein op en hopen daar op meer geluk. Ondertussen zingen we een lied wat als een opkikker moet doorgaan, bedacht door een vriendin. En weet je wat, het werkt! We zijn eigenlijk nooit chagrijnig, boos of geïrriteerd geweest om de situaties met Joep. We konden de humor er wel van inzien. Nu echter wat minder, omdat we om 13.30 uur de ferry al terug moesten hebben. Dat is de laatste ferry die vertrekt vanaf North Port. Dus beide waren we nu lichtelijk geïrriteerd en probeerde de opkikker, die gaat als volgt:

Joeperdepoep zat op de stoep kom laten we vrolijk wezen,
Joeperdepoep zat op de stoep kom laten we vrolijk zijn.
Joeperdepoep zat op de stoep kom laat de zon maar schijnen, Joeperdepoep zat op de stoep kom laten we vrolijk zijn.

Na 1x zingen was de irritatie al voorbij, dus we zijn erg dankbaar voor de opkikker. Op het industrieterrein aangekomen, vroegen we een man bij een metaalbedrijf en die gaf aan dat we moesten vragen naar Dave. Wij het gebouw in en gevraagd naar Dave en hij kwam al snel en vroeg hoe hij ons kon helpen. Na alles uitgelegd te hebben, heeft hij ons geholpen. Hij had startkabels en wilde ons helpen. Heel dankbaar waren we en Dave legde uit dat het waarschijnlijk door het alarmsysteem komt. Joep heeft namelijk een alarmsysteem die continue aan staat en bijbehorend lampje. Dit vraagt energie en dus om een draaiende motor. Dat wat 3 weken niet gebeurd is. Na enkele minuten vast gekoppeld te staan een dikke Land rover had Joep eindelijk voldoende energie om een teken van leven te geven. Enkele minuten later een dikke Brom en de motor snorde er weer vrolijk op los. Op naar het winkelcentrum om de inkopen te gaan doen! Maar voor we dat gaan doen nog een klein pakketje ophalen bij het postkantoor! De spiegelreflex camera van Annelot ligt hier namelijk al een week op ons te wachten om opgehaald te worden. Hierna richtin het winkelcentrum vertrokken. Het volgende hebben we ingeslagen: 5 potten chocolade pasta, 5 potten pindakaas, 3 potten jam, 3 flessen ranja, pennen, startkabels en beltegoed. Goed bepakt en bezakt weer een plekje gezocht voor Joep voor de komende weken. Hierna aan de ferrytocht richting het eiland begonnen. Op ht eiland hebben we lekker samen een borrel gedronken op het terras van het Hotel terwijl we ondertussen uiteraard foto's aan het maken waren. De rest van de avond hebben we lekker gebeld met hugo en ria, lang leve Skype! Ook nog even een lang bewaarde envelop open gemaakt. Bedankt tante Betty voor de verjaardagskaart.

Onze 2de vrije dag hebben we voor het grootste gedeelte aan het strand volbracht. 's Avonds heerlijk aan het strand gezeten met stokbrood, kaasjes en kruidenboter.

In de 4e week hebben we lekker veel uren kunnen maken uren kunnen maken. Het weekend werd namelijk gevuld met 2 grote feesten. Het eerste feest op de zaterdag waren de voorronddes voor de Miss universe verkiezing. Zondag was het in geheel Australië een mega groot feest, ze vieren dan namelijk de ontdekking van Australië. Zoals je kan verwachten van Australiërs hebben ze hiervoor een zeer makkelijke naam bedacht: Australia Day. Kort samengevat: bier, zon en gezelligheid. Op deze dag kregen we met zn tweetjes onze eigen bar waarin we $10 pints bier verkochten (1 pint is 0.560 liter), hamburgers, patat en wraps. Heel leuk was het om deze bar te runnen en we konden tussendoor ook mooi over het terras kijken om onze gasten te bekijken met Australisch gekleurde kleren, Aussie tattoo's en bijbehorende accessoires.

Na 5 dagen en samen 110 uur te hebben gewerkt, waren we twee dagen vrij. De eerste dag zijn we met een hele club naar het strand geweest en de tweede vrije dag zijn we met de fiets naar West End gegaan. Dit is zo'n 13 kilometer naar het westen van het eiland en tegelijkertijd het meest Westelijke puntje van het eiland. Wij wonen en werken zo'n 1 kilometer vanaf het meest Oostelijke punt van het eiland. Onderweg viel ons de heuvels toch wel tegen en hebben we twee stops gehad en zijn we gaan snorkelen. Weer nieuwe plekken ontdekt, mooi kleurrijk koraal gezien en weer mooie, bijzondere vissen. Aangekomen bij West End, hebben we eerst genoten van het prachtige uitzicht. West End is een lage klif waar je op staat, waar de golven tegen de rotsen aanslaan en de zee vaak wild is. Iets wat een super locatie maakt om foto's te maken. Dat was ook de reden waarom we naar West End wilden. Annelot helemaal in haar nopjes met haar camera en erg blij met de keuze om de spiegelreflexcamera toch op te sturen naar Australië.

Na het fotograferen via de andere kant van het eiland naar huis gefietst en onderweg nog 4x gestopt om te gaan snorkelen. De mooiste plek vinden we bij Green Island. Deze plek is erg afgelegen en daar is het koraal het kleurrijkst, je hebt er veel verschillende planten en vissen en het is een mooi open stuk. Het snorkelen is er prachtig, maar aan ieder voordeel zit vaak een nadeel en hier zijn dat de hagedissen. De hagedissen hier op het eiland zijn niet heel wild meer. Normaal zet je een stap richting de hagedis en weg is hij. Hier niet. We lagen even aan het strand en Gijs lag op zijn buik te lezen. Ineens zegt hij 'Annelot, opstaan'. Annelot herkent inmiddels de toon van Gijs op dit soort momenten en weet dat het menens is. Zodra ze opgestaan is, kijkt ze achterom en Gijs komt naast haar staan. Verbaast kijken we met zn tweeën naar de hagedis die over onze spullen loopt en zich maar bar weinig lijkt aan te te trekken van onze pogingen het beest weg te jagen. Uiteindelijk vertrekt het beest weer nadat een van onze vele pogingen gelukt was. Opgelucht en enigszins verbaasd gaan we weer liggen. Na enkele minuten slaakt Gijs een kleine, maar luide, gil en springt Annelot op. The beast is returned, maar deed nu een poging om over Gijs zijn arm te kruipen. Een goed excuus dus voor de gil, want het beest (we hebben het nog steeds over de hagedis, die wel 40 cm lang is) kroop daadwerkelijk over Gijs zijn arm. Dat was genoeg voor ons om onze spullen te pakken en te vertrekken. Maar ondanks dat, toch de mooiste plek om te snorkelen.

Werkweek 5 is erg rustig in het restaurant en dit vinden we minder leuk, want we maken maar zo'n 75 uur in deze week. We willen nog steeds zo veel mogelijk werken, zodat we hier zo snel mogelijk weg kunnen. Het werk is heus leuk en de plek waar we zitten is fantastisch! Maar we hebben maar een klein jaar hier in Australië en we willen nog zo veel zien! Het voelt nu een beetje aan dat we onze tijd hier verdoen, omdat we maar een bepaalde periode hebben en dus nog zo veel willen zien en doen. Maar we zullen tijdens het reizen toch echt eten moeten kopen en ook Joep is nogal een vreetzak en ook zijn eten moet betaald worden. Daarnaast is West Australia duurder dan de rest van Australië. Daarom zoveel mogelijk werken in zo'n kort mogelijke periode.

Voor de mensen die oms heel erg missen.. De meeste wisten oms plan: we hadden een jaar gepland in Australië en daarna een aantal weken/maanden in Azië, maar we hebben op nieuwjaarsdag fantastisch nieuws gehoord: onze beste vrienden gaan trouwen eind oktober en dat willen we natuurlijk voor geen goud in de wereld misen! Daarnaast zijn we ook nog gevraagd als ceremoniemeesters! We zijn uit onze dak gegaan toen dat ons gevraagd werd. Wat een eer en uiteraard hebben we ja gezegd!

De 5e dag van de werkweek is Gijs zelfs vrij en hoeft Annelot pas om 18 uur te beginnen. We gaan met collega's naar Jump Rock, vlakbij West End. Het is een rots waar je vanaf kan springen zo de zee in. Gijs is stoer, die heeft er 3x van af gesprongen, Annelot 0x, die zag het niet zo zitten en had ook geen zin om zichzelf over te halen. Na een aantal sprongen en toen iedereen weer boven was, spotte Annelot een groep dolfijnen in de verte. De dolfijnen kwamen de baai in en waren nu dichtbij en het was een groep van zo'n 12 dolfijnen. Super mooi om ze weer te zien. Gijs springt van van de rots af om te kijken of ze komen, maar ze vinden de boot die verderop start en vart interessanter en zwemmen de andere kant op. Helaas, poging tot zwemmen met dolfijnen mislukt.
Onze eerste vrije dag samen gaan we weer met vele collega's naar Pinky's Beach en de tweede vrije dag gaan we op pad met ons aangenomen kind, Chelsea. Ze heeft zichzelf geopperd als kind van ons, omdat haar vriend nu vertrokken is naar Azië. Hij werkte in de keuken en is een Fransman. Chelsea is een collega bediening en een leuk, maf kind. In onze 6e werkweek maken we gelukkig alweer wat meer uren. Na deze week zijn we ook maar 1 dag vrij, omdat twee collega's graag woensdag vrij wilden hebben en wij natuurlijk graag voor hun willen werken.

In onze vrije dag zijn we eerst naar de Settlement geweest om wifi te gebruiken, maar tevergeefs, de wifi doet het niet. We gaan naar het terras van onze werkplek en daar komen we de manager tegen. Hij trakteert ons op een pint of Fat Yak, een heerlijk koud biertje. Bedankt Andrew!

Werkwerk 7.. Annelot mag ook eindelijk eens achter de bar werken en vind dit erg leuk. Op de vloer werken is een stuk minder en de leidinggevenden zijn hier heel vreemd. Ze zijn te populair en maken beslissingen en keuzes op basis van wat zij graag willen. Opzich logisch, maar als je dan vraagt waarom ze dat dan willen, geven ze hier geen zinnig antwoord op en als ze een slechte dag hebben, schreeuwen ze zelfs dat zij daar zin in hebben en dat kunnen doen. Heel irritant! In het begin gaan we hier wel tegen in, maar @ Hotel Rottnest schiet dat niet op. Achter de bar heb je precies dezelfde leidinggevenden, maar ze bemoeien zich een stuk minder met je en achter de bar werken is een stuk leuker. Nu hopen dat Annelot vaker achter de bar mag werken. Ondertussen vermaakt Gijs zich nog steeds prima achter de bar en hebben we beide veel uren kunnen maken deze week.

We hebben onze fietsen helaas weer moeten inleveren. De afgelopen 4-5 weken hebben we fietsen kunnen lenen van Rottnest Express, de ferry maatschappij, maar helaas hebben we nu geen fietsen meer. Genoeg stranden in de buurt, maar we merken dat het verblijf op het eiland een stuk gemakkelijker en vermakelijker is met fietsen. Toch wel dankbaar dat we gratis de fietsen konden lenen! We hebben veel van het eiland kunnen zien op deze manier.