SA: Flinders to Port Lincoln

Oke, de volgende dag kon dan onze band worden nagekeken en helaas: overleden en niet meer te repareren. We hadden gehoopt dat hij nog gemaakt kon worden, want dat scheelt natuurlijk een hoop kosten. Maar gelukkig hadden ze nog wel een band voor onze auto en deze hebben we gekocht en zit weer netjes vast op onze roof rack. We controleerden nog onze bandenspanning en wat bleek? De nieuwe band (onze oude reserveband die nu onder onze auto zit) was heel zacht! Kapot, maar deze kon gelukkig wel gemaakt worden en we bleven om deze reden nog in het gehucht in the middle of nowhere. Het was erg warm, 41 graden en gevoelstemperatuur was 46 graden. Dinsdag konden we weg en zijn we vertrokken richting Point Lowly waar we twee nachten hebben geslapen. Een mooie plek, dicht bij de zee, maar veel wind. Heel - veel - wind. Vreselijk - veel - wind. Overdag viel het wel mee, maar de eerste nacht werd de wind vreselijk en stormde het behoorlijk! Eerst zijn we nog gaan kijken, omdat het er in de verte zo mooi uit zag, daarna onze tent in gegaan. Een uur later warden we wakker door de harde regen en omdat de tent tegen ons aankwam vanwege de wind! De volgende dag werden we vroeg wakker. Mensen waren namelijk hun caravan achteruit aan het rijden. En dat kan natuurlijk niet zonder een piepje! Na het ontbijt een heerlijke wandeling gemaakt en vervolgens naar Whyalla gegaan voor de boodschappen. 's Avonds werden we uitgenodigd om een bakje koffie of thee te komen drinken bij Bruno (Zwitserse man die verhuisd is naar Australië z'n 50 jaar geleden) en bij Hellen, zijn Australische vrouw. Een verrassend leuke avond gehad en voor we het wisten was het al 12uur 's nachts! Toen maar snel onze winderige tent weer ingekropen en heerlijk geslapen! Want de volgende dag stond de reis naar Port Lincoln op de planning Aangekomen in Port Lincoln, een mooi vissersdorp met daarnaast het Lincoln National Park, waar we ons kampementje hebben gebouwd. We hebben een heel rustige plek aan de klif van de zee. Onze tent en stoelen kijken uit over een baai en het strand, de waslijn hangt uit en de douchezak hangt weer aan de boom. Ons 'huisje' is weer klaar voor gebruik. We zijn nog even de stad in geweest en wat bleek? De Sint kwam ook nog langs in Australië en hij heeft ons ieder een vrolijk kleurende hangmat gegeven. Bedankt Sinterklaas! Nu is 'ons porteble huisje' helemaal af, hoewel een wasmachine en wasbak (inclusief drinkwatervoorziening) ook wel fijn zou zijn. We hebben mooie en rustige dagen gehad in Lincoln NP. Onze buren die zo'n 70 meter verder stonden, gingen elke morgen op pad om te gaan vissen. We raakten aan de praat en zo werden we gemotiveerd om ook te gaan vissen, want een visje bij het diner is altijd lekker. We hadden inmiddels al wel een keer handlijnen gekocht, maar er nog niks mee gedaan. Bij de visserswinkel veel lol gehad met de verkoper en we besloten om geen aas te kopen, maar ze zelf te vangen met nepaas. We zijn gaan scwit fishing, oftewel, vissen op kwal. Het idee was leuk, de uitwerking was ook leuk, maar helaas na 1,5 uur weg nepaas. De een was achter een rots blijven haken en de ander vloog er tijdens het werpen af. Leuke ochtend, geen resultaat. De volgende dag toch maar diepvriesaas gekocht en Annelot ving dan de eerste vis. Voor de mensen die ons een beetje kennen, zullen denken 'en toen? wie deed wat?'. Annelot raakte ietwat in paniek in de trant van 'en nu dan!?'. Gijs zag de vis en zag de enorme hoeveelheid scherpe driehoekstanden. Doodslaan was geen optie, net te klein om wat lekker vlees van af te halen. Haak uit de bek dan maar. Maar met die afslacht tanden de haak eruit? Het was vreselijk! De vis vocht voor zijn leven en wij deden echt ons best. Na veel gegier, gelach en heldhaftigheid is het ons gelukt de haak uit de bek te halen. Zijn we wel geschikt om zelf gevangen vis te eten? We laten het er eerst bij. De buurman liet zien hoe hij zijn vis fileerde en gaf ons twee vissen om te eten. Het was lekker!! De volgende dag dus toch weer op pad gegaan om te gaan vissen. Weer Annelot die een vis aan de haak slaat en ze doet een poging de vis dood te slaan, maar de vis wil nog niet dood en spartelt flink. Een vreselijke ervaring, want de vis wilde maar niet dood. Uiteindelijk dood, dachten we.. En raakten we bijna de vis kwijt. Uiteindelijk samen met de buurman de vis gefileerd. Later op de dag ving Gijs de tweede vis en inmiddels waren we iets meer ervaren en het proces met de tweede vis ging stukken beter. Het fileren ging dit keer perfect en helemaal zelfstandig. Als de vis eenmaal dood is, is er niks aan de hand, geen paniek en dan zijn we echte helden. Gijs vertelde tijdens het vissen dat hij vroeger samen met oom Edwin ging vissen, op forel, paling etc. en dat ze die later deze gingen roken. Iets wat hij in Nederland wel weer wil gaan doen, dus Edwin ;) en Tineke, be prepared! Onze zelf gevangen en zelf gefileerde vis smaakte heerlijk. Na Lincol NP een nacht op een op een betaalde camping gestaan. Er waren mooi grote wasbakken voor de was, dus de was is weer gedaan en we hebben gretig gebruik gemaakt van de camp kitchen. Eitjes gekookt, pizza gebakken, broodjes geroosterden de camera weer opgeladen. Oh.. En natuurlijk een heel lange douche genomen.