SA - WA deel 1

In ons vorige verslag helemaal vergeten te vertellen: Weer dolfijnen gezien, maar dan veel dichterbij! Onder het genot van een wijntje zag het scherpe oog van Gijs de dolfijnen. Annelot helemaal van slag, want ze waren echt dichtbij (in de baai), maar wij zaten bovenaan de klif. Zo snel mogelijk naar beneden gerent (zo snel dat kan gaan op slippers over rotsen, zonder je nek te breken..) en het is ons gelukt! We hebben de dolfijnen van zo'n 10 meter afstand gezien, schitterend! Van de camping vertrokken, nadat we heerlijk gedouched, gegeten en opgeruimd hebben, en op weg gegaan naar Coffin Bay, maar eerst nog even snel een aantal boodschappen doen. De auto gepakeerd bij de garage waar onze Jeep de vorige keer totaal gecontroleerd was en de stad ingegaan. Gijs moest toch nog een broek hebben dus dat ook gelijk maar geregeld. Ongeveer een uurtje of 2 later kwamen we weer bij de auto om verder te gaan naar Coffin Bay. Gijs zou het eerste stuk rijden en start vol goede moed de auto! Maar helaas de auto wil niet starten.. Echt wat een geluk, eerst de band daarna de accu dachten we, BAHBAHBAH! Gelukkig staan we wel bij de garage waar de auto de vorige keer gecontroleerd was. Dus wij daarheen, uiteraard heel goed geholpen, door de charmes van Annelot, en misschien hebben we deze keer geluk. De draadjes naar de accu zaten namelijk los. Dus na een lange rit zal de accu weer opgeladen zijn en kunnen wij met een gerust hart weer op pad. Onderweg een aantal keer gestopt om de natuur te bewonderen. Een lange strand wandeling gemaakt om de benen te strekken en gezellig de meeuwen op te jagen ;) We hebben het vast al een keer gezegd in 1 van onze eerdere reisverslagen maar de stranden hier.. WAAUWWW! Vooral als de zon er op staat te branden. Het zand tussen de voeten is dan heerlijk warm, het blauwe water en het gehele strand voor je zonder om de 2 meter iemand tegen te komen. Na de reis van Port Lincoln naar Coffin Bay uiteindelijk aangekomen op een free campsite. De tent opgezet en even de omgeving verkend. Hier en daar een kangaroo gespot en mooie vogels. De beloofde emo's die ook in dit park zitten, niet gezien. Eerst maar even een maaltijd nuttigen. Na de maaltijd nog een korte wandeling gemaakt om vervolgens boek te lezen in onze heerlijke hangmatten (nogmaals bedankt Sinterklaas) en daarna de tent in om lekker te gaan slapen. De volgende morgen hebben we een lange wandeling gemaakt van zo'n 10 km en 's middags zijn we naar 1 van de uitzichtspunten van Coffin Bay National Park geweest. 's Middags kregen wij te horen van de buurman dat de krant graag een foto had willen maken van ons kampementje :), ja Ria ons KAMPEMENTJE! Ze wilden hem in de krant zetten, omdat ze het er zo gezellig uit vonden zien met de hangmatten en alles. Volgende keer beter. De volgende dag vertrekken we naar Streaky Bay. Onderweg wel even gestopt in Venus Bay, een aantal foto's gemaakt en wat potjes gebasketbald. Laat in de middag onze tent opgezet op Speed Point, aan het strand, helemaal voor ons 2tjes. 's Avonds een heerlijk koud biertje gedronken, mede dankzij de bottle shop die onze aankoop eerst nog even in de vriezer had gedaan voor ons. Onder dit heerlijke koele genot een potje Skipbo gespeeld. Iets wat mooie herinneringen naar boven haalt. Zomer 2010 in Frankrijk toen Be en Alie 35 jaar getrouwd waren en het gezin mee nam naar Frankrijk. We hebben toen vele potjes Sipbo gespeeld met zn allen, waarvan vele potjes gewonnen werden door Alie. Het zal wel over zijn gegaan naar dochter, want Annelot wint tot nu toe de meeste potjes. 's Ochtends warm wakker geworden, een nadeel van aan het strand camperen is nauwelijks bomen en dat is weer nauwelijks schaduw. Buiten de tent is het lekker aangenaam en in de ochtend weer Sipbo gespeeld (ja, we hebben de smaak goed te pakken) en boek gelezen. In de middag rondgereden in Joep (zie ons vorige verslagen: Joep is onze auto) en we hebben zeeleeuwen gezien! We stonden op een hoge klif en daar beneden lagen ze op de rotsen, tientallen. Heel gaaf, hoewel het wel heel passieve beesten zijn die vooral in de zon liggen en af en toe omrollen of zich verleggen. Op dit zulk momenten zijn we dan weer blij met onze verrekijker. Zaterdag snel naar Ceduna gegaan, om op tijd te zijn voor de paardenrace. We zijn op tijd, betalen entree en nieuwsgierig gaan we het terrein op. Het is nog rustig, maar de baan is gigantisch! Het wordt steeds wat drukker en de mensen kleden zich heel speciaal voor zo'n paardenrace. Vrouwen hebben bijna allemaal korte jurken aan, iets wat Gijs natuurlijk wel interessant vond en met name in combinatie met de sterke windvlagen, gaf het een leuke combinatie. Daarnaast hebben de vrouwen ook allerlei hoofddeksels op, hoeden, veren, netjes, je kan het zo gek niet bedenken. De mannen zijn voornamelijk (deels) in pak of zijn heel country gekleed. Voor de races begonnen hebben we ons dus heel goed vermaakt met mensen loeren, omdat 80% er heel speciaal uitzag. Na Ceduna zijn we de Nullabor over gereden. Nulla abor is in het Latijns geen boom. De Nullabor is een grote open vlakte waar nauwelijks bomen staan. Lange tijd rijden zonder iets tegen te komen. Het landschap verveelt op een bepaald moment in de auto, maar de uitzichtspunten blijven stuk voor stuk mooi. Het zijn limestone kliffen van 80 meter hoog en ze reiken zo ver als dat je kan kijken, rots, na rots, na rots. Onze handcamera is helaas stuk, maar het staat vast in ons geheugen en anders hebben we de foto's van de telefoon nog. Net voor de border controle 2 nachten gekampeerd op een betaalde camping met een klein zwembadje! Eigenlijk de reden dat we nog een extra nachtje bleven + de groente en fruit die we nog hadden. Op de grens van West en South Australia wordt de auto namelijk fysiek gecontroleerd op etenswaren die je niet mag meenemen ivm ongedierte, ziektes etc. De avond voor we de grens overstaken hebben we ons zelf grensvoer gemaakt en het was heerlijk! Stampot groene kool, bosui, wortels, knoflook en ui. De volgende dag weer een lange rit gemaakt en het was deze dag erg warm. Blij dat we zijn aangekomen in Norseman, een beetje meer de bewoonde wereld. Vanaf Ceduna tot Norseman 1200 kilometer recht door gereden op dezelfde weg. In die 1200 km hebben we: - welgeteld 8 gehuchten gezien - veel te veel (200+) dooie kangoeroes gezien en geroken (en dat stinkt!) - een gezinnetje geholpen langs de kant van de weg door onze koelvloeistof te geven - veel hetzelfde uitgestrekte landschap gezien - een stuk van 146.6 km recht toe, rechtaan gereden, zonder bochten - een keer geluncht in een roadhouse en tegelijkertijd Joep laten rusten - twee keer terug in de tijd gereisd waardoor we nu nog maar 7,5 uur tijdsverschil hebben met NL - veel water gedronken en veel zweet verloren - vijf keer een ander voertuig ingehaald - en drie keer over een Royal Flying Doctors landingsbaan gereden (tegelijkertijd de snelweg). Na (gratis) overnacht te hebben, 25 km van Norseman, zijn we vanochtend aangekomen in Esperance. We hopen een camping te vinden met wifi, want we willen graag weer even kletsen met familie.